Tips voor Rome-reizigers (8); In en rond Rome (10); In het land der Sirenen (7), waarin hoofdstukjes:
- Door Rome lopen als een kip in de rui
- De Italiaanse schone wil blond zijn
- Zijn Nederlandse toeristen zo belachelijk?
- De ware Romeinse beleefdheid.

Een dichter met een Eurydice-complex, die om zijn expressiviteit en beeldend poëtisch talent door de literaire coterie zo werd verafgood en beschermd, dat het tot 2002 moest duren, eer het in de openbaar-heid kwam, dat hij een psychopaat was geweest die vrouwen stalkte, een exhibitionist en aanrander, verslaafd aan drank en uiteindelijk een moordenaar (1937). Zijn tbs werd in 1955 opgeheven, het jaar van verschijnen van deze bundel.

'Eenzaam avontuur' is de roman die een beroering wekte, zoals weinig boeken in de vaderlandse letteren vermochten te doen. Men viel dit werk om zijn 'gedurfd' thema scherp aan, waar anderen het uitbundig prezen.

Drie rubrieken zijn er:
1. Met nicht Elsje, flarden van vroeger
2. In weer en wind, de kleine dingen in het leven
3. Een hondeleven, over zijn honden
'Met een fijne pen,' zegt hij, 'zal ik al de goudschilfers onderstrepen, dat elke bladzij ervan stralen zal.'

Een leesboek, een boek dat je in één adem uitleest, omdat het niet zo dik is en het verhaal lekker loopt. Het gaat over mensen die naar de bioscoop gaan, in auto's rijden en er weer uitstappen en dan ergens een drankje gaan drinken. Er komt een jongen in voor, die een Paasweekend in de koelcel van de buurtslager heeft doorgebracht en daar 'iets' aan heeft overgehouden. Die probeert op het eind een meisje te wurgen, maar gelukkig staat er een jongen bij met een whiskyfles en die weet daarmee erger te voorkomen. Door de klap op zijn hoofd krijgt die gekoelde jongen zijn verstand weer terug. Hèhè, gelukkig!
Als je van dit soort verhalen houdt, zou ik dit boek meteen bestellen. Het is een klassieker en wat zo grappig is, er komt een eigenaar van een jamfabriek in voor, die Willem Vrugt heet, leuk, maar toevallig ook de echte naam van Anna Blaman. Nog grappiger zijn die ellenlange voetnoten, die zich over vele pagina's uitstrekken, de langste zelfs over zes! terwijl het verhaal erboven gewoon doorloopt. Logisch, dat Remco allerlei literaire prijzen won. Hij kon twee leesboeken tegelijk schrijven.

Inleiding, Schrijven over katten
- Hoe het begon
- Een bedenkelijk huwelijk
- Vader en zoon
- Honds tussenspel
- Het leven gaat verder
- Mens en dier
- Journey's end

Oorspronkelijk verschenen in VN, Het Parool, De Groene en Vooruit, later in andere samenstellingen in boekvorm. Ingelegd is een halve pagina van de NRC van 1 dec 1987 met twee artikelen n.a.v. Carmiggelts overlijden.
Bas Roodnat: Een leven in dienst van Kronkels,
40 jaar lang dagelijks een impressie.
Henk van Gelder: Verslagenheid om de dood van een milde miniaturist.

... onnavolgbare kroegverhalen, welke zonder enige twijfel tot de toppen van zijn werk behoren. De beste die hij, naar zijn eigen oordeel, in de afgelopen kwarteeuw ooit heeft geschreven, vindt men bijeen in dit ABC-tje.

In de jaren 60 was Nederland nog 'verzuild'. Tegen middernacht besloten de omroepen hun uitzending met een stichtelijk woord van een geestelijke, de dagsluiting. Zo had de KRO-tv de in monnikspij gehulde pater Leopold Verhagen en bij de NCRV was het dominee Buskes.
De niet-confessionelen konden daarbij natuurlijk niet achterblijven. De AVRO serveerde op de radio mr. Hiltermann, vol ontzag aangekondigd met: 'Meester G.B.J. Hiltermann, hoofdredacteur van de Wereld, bespreekt de toestand bij de Haagse Post.' En de VARA zette haar troefkaart in: Simon Carmiggelt, die de uitzending afsloot met het voorlezen van één van zijn Kronkels, live voor de camera gezeten, aan een keukentafeltje.

Jan Cremer, de Amerikaans geschoolde literaire terrorist, doet in zijn Tweede Boek een ongenadige aanval op de samenleving. Als achtervolger en achtervolgde baant hij zich een weg door de levensjungle, een Mod kruisvaarder, op zoek naar Vrijheid, Sex en Realistische Liefde.
'Situaties en Personen, in mijn boek beschreven, komen uitsluitend voort uit mijn verdorven brein.'

Inhoud:
Een opgehouden onweer | Brandoffer op zondag | Door een vlies van slaap en tranen | An den Knaben Elis | Grafbeeld in ontijd | Het wandelende woud |

Centraal thema is de mens die van zijn omgeving geïsoleerd wordt door geheime, zich als dreigende natuurverschijnselen manifesterende krachten. Vooral jeugd lijkt gevoelig voor het verre gerommel van een onontkoombaar naderend onheil, dat samenhangt met hun zoektocht naar de zin van het bestaan. Voor hen zijn de vage dreigingen van de jaren 60 nu heel concreet geworden. Is het dan ver-wonderlijk, dat ze zich in deze verhalen herkennen en eruit putten voor bijv. een werkstuk over literatuur?

Fritzi leefde alsof er geen morgen bestond.
Inhoud:
Wat knaagt? | Benullig leven | Vanwaar-waarheen? | Langs de vloer | Onder elkaar | Het taxivarken |

Een gewone, onbenullige zin kreeg Van Maanen niet uit zijn pen. Dit proza wil klinken als muziek, als de muziek van een cello.
Een lieve celliste is zich van het motto niet bewust en de Dood voelt zich op z'n pik getrapt. Hij meldt zich aan als leerling en gaat de strijd aan om haar uit de droom te helpen. Zij vat een eigenaardige liefde op voor haar cello, een liefde die haar fataal zal worden.

"Nu de moderne mens (in 1963) geen tijd meer blijkt te hebben om langademige trilogieën te lezen, is er een steeds groeiende belangstelling voor het korte verhaal te bespeuren."
Inhoud:
Jacob van Looy, 1889: DE DOOD VAN MIJN POES
Louis Couperus, 1910: DE OUDE TROFIME
Arthur van Schendel, 1923: ANGIOLINO EN DE LENTE
Aart van der Leeuw, 1923: DE BOODSCHAP
Marianne Philips, 1954: DE JACHT OP DE VLINDER
Maria Dermoût, 1958: DIT IS HET VERHAAL VAN OJI
Adriaan Roland Holst, 1954:

DE DOOD VAN CUCHULAINN VAN MURHEVNA

Antoon Coolen, 1928:

DORUSKE TIMMER KOOPT 'NEN BOK

Jan Jacob Slauerhoff, 1948:

DE LAATSTE REIS VAN DE NYBORG

Simon Vestdijk, 1949: DE ONGELOVIGE FARAO
Jacques van Hattum, 1955:

DE ZOON VAN FOKJE WALLINGA

Anna Blaman, 1951: DE LIEFDE EN ADRIAAN
Godfried Bomans, 1959: HET KISTJE
Bertus Aafjes, 1954: DE MOEDER VAN DE BROEK
Cornelis Bauer, 1956: DE EERSTE ROOS

Een Amerikaanse tandarts bezoekt een congres in Dresden, een stad die hij ruim tien jaar daarvoor als oorlogsvlieger in de as had helpen leggen.
"Dit verontrustende boek, met zijn oorspronkelijke compositie, zijn feilloos benaderen van een welhaast onvatbare zielstoestand, betekent een nieuwe fase in de ontwikkeling van Mulisch' schrijverschap."

Inhoud:
– DE UITVRETER (1909-1910)
– TITAANTJES (Voltooid Januari 1914)
– DICHTERTJE (In het derde oorlogsjaar, Juni/Juli 1917)
– MENE TEKEL (Dit werd onheuglijk veel jaren geleden
geschreven, vermoedelijk in 1913 of 1914)

Bij zijn selectie van 1942 schreef Nescio:

'Boven het Dal' bevat, naast andere, enkele verhalen uit 'Mene tekel' en verder een poging een tweede versie te schrijven van 'De Uitvreter' onder de titel 'Kortenhoef' (onvoltooid – 'Goddank,' voegt hij daar zelf aan toe).
ANDERE VERHALEN, nieuw in deze uitgave:

In het Voorwoord verklaart de dichter, dat 'zijn werk' voor hem nooit 'werk' was. Wat hij schreef had geen ander doel, dan 'een mij ingeschapen wezen naar buiten hoorbaar en zichtbaar te maken: enigermate te bestendigen, wellicht. Mocht, nu of nog na jaren, door iets van wat ik ooit schreef, een zweem van mijn geluk in een ander mens teweeg worden ge-bracht, dan ware mijn leven niet zonder zin geweest.'

Inhoud:
GEDICHTEN – uit 11 bundels, waaronder 3 nieuwe.
PROZA – uit 2 bundels; 2 essays toegevoegd.
VERSPREID PROZA – 3 artikelen toegevoegd.
GESCHREVEN PORTRETTEN – In memoriams, Herinneringen – 8 portretten toegevoegd.

Terwijl 'Tupperware parties' hun hoogtepunt nog moesten bereiken, schreef Annie al stukjes over de onderschatte rol van vrouwen en hun plaats in de maatschappij, met humor en ironie. Zij keek ook naar de toekomst. 'Geschiedenis in het jaar 2150' is werkelijk profetisch, alleen zat ze er een eeuw naast. Er had 2050 kunnen staan, maar van Steve Jobs, Jeff Bezos en Elon Musk kon zij in 1950 natuurlijk nog niet weten.

In dit boek zit een krantenartikel uit de NRC van 1 aug 1987, waarin Annie preludeert op haar dood en uitvaart. Die zouden overigens nog acht jaar op zich laten wachten, maar het leek haar een feestelijk gebeuren. 'En waarom? Al sla je me dood, ik weet het niet' – 'Mijn uitvaart wordt uw uitstapje'.