Hé, dat is gek. Wie zou die hamer daar hebben weggehaald? Voor de zekerheid kijk ik in de wasmachine maar daar ligt hij niet. (Natuurlijk ligt hij daar niet!)

Inhoud:
Over geboorte en dood van mijn grootvader van moeders kant | Vreemd aas | Tgawel | Een eigenwijze moeder | De dierenwinkel | Watertoren | Onrust | Het examen | Hoe ik bij de krant kwam | Wang Tsjoeng | Opstapper.

Inhoud:
Het titelverhaal en 4 andere:
Een Job van onze tijd | De lezing | De klok | Hoe bestaat het!

Gouden zonnevlekken vielen reeds neer op het bed, toen Prins en de beide meisjes gewekt werden door Bocheltje [...] Het bad was klaar, wist hij ze mee te delen...

Met deze bundel is een ruime keuze van maçonnieke poëzie thans voor het eerst vrijgegeven voor een meer algemene verbreiding en zal naar de mening van de auteur ook van belang en verstaanbaar zijn voor niet in de Orde ingewijden.

Het Parool:
... geraffineerd geschreven en opgebouwd, volmaakt van sfeergeving en beschrijving van het milieu dat het zijne is, trefzeker van soms overrompelende humor.

Deze boekjes bevatten elk een dozijn verhaaltjes die door S. Carmiggelt, onder het pseudoniem Kronkel, werden geschreven voor de Paroolpers. Het oranje (1971) is gezet uit de letter van Dijck en gedrukt op Fennia tekstpapier door Van Boekhoven–Bosch N.V. te Utrecht; het gele boekje is gezet uit de letter Ionic en gedrukt op Fennia papier bij Randstad Handels-drukkerij b.v. te Aalsmeer.

De titel wordt [...] doeltreffend geïroniseerd door de foto met het treurige aapje, gemaakt in een Spaans badplaatsje tijdens een recente vakantie, die grotendeels verregende. Ook dát is symbolisch voor 'De rest van je leven'.

Men kent Simon Carmiggelt als schrijver op de korte baan. Op de lange baan der nachtelijke uren is hij een lezer. Van schone letteren, maar ook van de meest uiteenlopende biografieën. En hij kent veel schrijvers persoonlijk. In dit boekje over boeken vindt men de op papier gevangen neerslag van die relaties. Van Straaten voelt de sfeer van Carmiggelts stukjes feilloos aan en heeft dit geschenk van cartoons en treffende tekstillustraties voorzien.

In 'Ik lieg de waarheid' heeft Sylvia Witteman haar favoriete 'Kronkels' gebundeld, meesterwerkjes over mistroostige drinkers in schemerige cafés, de complicaties van huwelijk en gezinsleven en taferelen in het openbaar vervoer, stuk voor stuk hilarische weergaven van de realiteit.
NRC Handelsblad: 'Ik lieg de waarheid is een boekje dat werkelijk om te lachen is.'

Een novelle over betrokkenheid en over het onvermogen iets aan andermans misère te veranderen: 'Door afstand te doen van de illusie dat ik anderen moest redden, maakte ik me toeganke-lijker voor mijn medemens.'

Een jong gezin op weg naar hun vakantiebestemming raakt na een ongeluk verzeild in een vervallen buitenhuis met vreemde bewoners. Afgesneden van de buitenwereld ontstaan al gauw spanningen die dreigen te eindigen in een drama.
Vrij Nederland: 'Een krankzinnig goed boek...'

Inhoud: Het titelverhaal en 4 andere:
- Goeie kennissen
- Het imperium van de hulpconciërge
- Overige bestemmingen
- Chloromyia Formosa

Een boek, zoals je van een muzikaal geschoolde psychoanalytica mag verwachten: een verhaal over een narcistische kunstenaar en charmeur, de vrouwen om hem heen, een oedipusrelatie, in een compositie die zwaar leunt op het libretto van Mozarts Don Giovanni.

Een snellopend en tragikomisch verhaal, waarin Grunberg zijn jeugddroom projecteerde: beroemd worden. Een jong en dynamisch trio sluit een pact en neemt met dollartekens in de ogen een aanloop voor de sprong naar Hollywood, maar de realiteit blijkt weerbarstig.

Guépin tobt over van alles, zoals over zijn navel, het achternalopen van meisjes, een dove vader, sport, over de huishouding op zondagochtend, de non van Monza, het goeddoen, spijt..., op zich vrij nutteloos, maar wel vermakelijk om te lezen.

Elektriciens zijn belangrijker dan dichters.
(Een elektricien)
Elektriciens zijn belangrijker dan dichters.
(Een dichter)

Vijf in schoonheid gestorven pogingen om vat te krijgen op het maatschappelijk proces, door de Harmonie gebruikt om hun eigen catalogus tegen betaling te kunnen slijten. Met de cartoons op voor- en achterplat lijkt Henneman een loopje te nemen met Kooimans wedervaren op het liefdespad.

Volkskrant: ... een boek waarbij je pas achteraf ten volle beseft hoe geraffineerd het is geconstrueerd.
Trouw: Het is een zorgvuldig en bijzonder ontroerend geschreven verhaal.
Elseviers Magazine: ... een prestatie van hoge klasse.

Wie over een glazen brug is gegaan,
heeft een hachelijke tijd doorstaan.
Een verhaal over de ervaringen van een joods meisje, dat eenzaam zit ondergedoken tijdens de Duitse bezetting. De door haar gefantaseerde identiteit van het overleden meisje van haar persoonsbewijs drukt een blijvend stempel op haar latere leven.

Nooteboom stuurt de hoofdpersoon, een ontslagen, droogkloterige classicus, direct aan het begin naar een/de andere wereld, welverdiend, maar voor een verhaal onpraktisch. Dus kiest hij voor een droom-toestand, waarin hij – met de spijt van een oudere man – van alles uit eigen koker kan projecteren.

... gaat over de relatie tussen lichaam en geest, over het verlangen je te hechten, over de angst voor bindingen, over verslavingen en obsessies, over de familie, het lot en de keuze, over schuld, schaamte, angst en over de noodzaak van verandering.

Een roman die de grenzen verlegt van wat een roman mag heten, een verslag van een manische liefdes-relatie tussen twee verscheurde zielen, je privéleven als stof gebruiken, met dat harde, plotselinge einde.
C.P. houdt een strakke regie aan. In het hele verhaal blijft de spotlight recht op de hoofdzaak gericht: hun extatische, alles verterende, wanhopige liefde.

Als een schrijfster door een ziekte haar krachten voelt afnemen, neemt zij een lezer in dienst om haar fulltime bij te staan. Dankzij een door haar aangelegd en gevoed archief van notities, krijgt hij uiteindelijk haar vertrouwen om haar laatste roman postuum te voltooien, titel 'Geheel de uwe', ook in werkelijkheid!

In 1982 schreven de VN-redacteuren Peeters en Meijsing zowat het hele toenmalige boekenwereldje aan met de gevoelige vraag: 'Wat is uw favoriete personage in de literatuur?' De response was boven verwachting hoog. Vijfenzeventig literati gaven hun persoonlijke geheim in dit boek prijs.

De eerste druk verscheen in 1976, het jaar van zijn dood, 88 jaar. Hij had die voorvoeld en geschreven: 'Mijn volgende bundel zal niet een afscheid zijn, zoals Bloem zijn laatste bundel. Ik zal hem Voorlopig noemen. Daar zit dat schouderophalende in.'

Alle essentiële aspecten van 'de liefde' komen aan de orde, de ergerlijke en plezierige kanten, de jaloezie die niet mag maar er toch is, de vrije seksualiteit, die zou bevrijden van de infantiele behoefte aan liefde, de ingrijpende gevolgen van scheiding en natuurlijk de erotiek.

Dit boek gaat over de paniek van de echtscheiding. Leed is waardig, verlies is waardig, ondergang is waardig, maar de paniek is op dit alles een onwaardig antwoord. Helaas wist ik geen beter. Ook achteraf niet. Het enige dat ik er nu aan doen kan is het een beetje kort houden.

Dit boek gaat over ziek zijn en over mij zijn. Je kunt die onderwerpen niet van elkaar scheiden. Het is dus een egocentrisch boek, vol goede raad aan mijzelf.

De 'Trijntje Fops' (puntdichten) van Kees Stip zijn bijna altijd zes regels lang met als titel 'Op een (dier)' en als rijmschema aabbcc – maar niet per se, omdat dit ge-'paard' rijm heet, hoewel..? Meestal komt in de eerste regel een plaatsnaam voor.
Bekend is het vers over de Siddebuurder Bok, die machtsverhief en worteltrok. Ter plaatse is een standbeeld voor hem opgericht.

Nadrukkelijk staan hier de tekstdichters en niet de uitvoerende artisten op de voorgrond. Dat levert namen op als Hella Haase, Simon Carmiggelt, Drs. P. en natuurlijk Annie M.G. Schmidt. Ook de jongste generatie heeft ruim aandacht gekregen, Herman Finkers, Youp van 't Hek en Brigitte Kaandorp.
Vleugel in zijn Inleiding: Kees van Kooten en Wim de Bie weigerden toestemming om een hoogst respec-tabele reden, namelijk ordinaire geldzucht.