Inmiddels was ik in het bezit gekomen van een uitgebreide Basic, Simon’s Basic.
Daarmee kon ook een beginner, zoals ik, wat meer ‘sophisticatedly’ programmeren, vooral op het terrein van grafische presentatie. In plaats van genummerde blokjes zouden er nu ‘echte paarden’ over het scherm kunnen draven en bij het inzetten konden informatieschermen worden geraadpleegd.
Ik begon met een volledig nieuwe opzet van de inzet procedure. In plaats van op één paard, kon je nu op alle paarden wedden. Was je geld op, dan betekende dit niet automatisch het einde van het spel. ‘Dikke Leo’, de bookmaker, was altijd bereid je tegen woekerrente even een flinke som te lenen.
Na een paar weken had ik al een programma van zo’n 12 kB en ik was nog maar nauwelijks op de helft. Toen verschenen er op een avond plotseling spontaan uitroeptekens en @-jes op mijn scherm en maakten alles wat ik daarvoor had ingetikt onbruikbaar.
Toen ik dit de volgende morgen aan mijn vrouw vertelde, kon ik niet rekenen op enig medeleven. Leedvermaak was haar reactie en ook mijn dochter stak haar blijdschap niet onder stoelen of banken. Ze hadden hun buik vol van de computer en vooral van de ‘Paardenrace’.
|
