Opgewonden liepen wij naar huis met de tamelijk onhanteerbare doos en een gratis Nederlandse handleiding, een handig opbergkoffertje – leeg – voor twaalf cassettes en een JOY-stick.
Thuisgekomen sloot ik het systeem aan op de TV, terwijl de kinderen om mij heen sprongen en mijn vrouw geïnteresseerd, maar afwachtend toekeek. De schaduw van de ‘computerweduwe’ viel al over haar heen.
Het moment dat ik de schakelaar omzette en het hemelsblauwe beginscherm van de Commodore voor het eerst op mijn TV aanschouwde, staat me bij als één van de positiefste ogenblikken van mijn leven. De angstige spanning – Zou ie ’t doen? – viel van me af en maakte plaats voor een aanzwellende vreugde, de kinderen joelden à la Navaho en ook bij mijn vrouw brak een glimlach door.
Ik besefte dat ik vanaf dat moment ‘38911 Basic-bytes free’ had en dat daarmee een nieuwe fase in mijn leven was aangebroken.
Diezelfde avond nog kon ik met behulp van uit het boek overgetikte programma’s het scherm alle kleuren van de regenboog laten aannemen, balletjes over het scherm laten stuiteren en het volkslied van de Geconfedereerde Staten van 1865 uit de luidspreker laten klinken.
Alles was even mooi en wonderbaarlijk. De tijd stond stil. Mijn vrouw sliep dan ook al uren, toen ik nog natintelend de trap opging.
|
