Het avontuur van Maelduin de zeevaarder

“The voyage of Maeldune”

t o r e n s

En op een kwade dag bereikten we een Eiland
Twee torens zij aan zij stonden er.
Gladgepolijst was er een,
De andere overdekt met bloemen,
Uitgehouwen in de steen.

En 's Eilands holle ingewanden
Trokken voortdurend krampachtig te saam
En telkens als de aarde schokte,
Sloegen de torens tegen elkaar
En beukten ze met hun hoge transen
En hun beierende klokken op elkaar.
En steeds bij de dreunende slagen
Vlogen er kauwen de torens uit
En in een vruchteloos gekibbel
Maakten ze elkaar voor van alles uit.
Maar de dreunende donder der torens
En het schrille gegalm van de klok,
't Drong ons door merg en door been
En de strijdlust, als een bloedrode waas,
Daalde neer in ons hart en ons brein.
Totdat ieder voor een toren partij koos,
Een paar voor die van gladde steen,
Maar meer voor de bekoorlijk gebeeldhouwde bloemen.
En de hele lange dag
Ratelde de toornende donder
Der Goden ons over het hoofd,
Tot de helft van ons lag verslagen
En daarna voeren we heen.

vorige

volgende

Publicatie, 8 augustus 1998   -   Restyling, 7 november 2000
Ronald Langereis, 2009 © 27 augustus 1976